Paedalogia - Dialogus Vīcēsimus Sextus

Quid tū cēreum nōn habēs, mī Nīcolāe?

Unde habērem, quī nec pecūniam, quā vīctum emere possim, habeō? Sed sī domī apud meōs agerem, nūgās eiusmodī mihi parāret māter.

Et tū nūgās vocāre audēs rēs sacrās?

Quidnī? Neque enim statim fuerō haereticus, etiamsī nūllum gestem cēreum, maximē cum nōn sit, unde emam; tum et Chrīstō putārem longē fore grātius, sī sūmptūs, quōs cereīs emendīs facimus, in pauperum ūsūs converterentur.

Atquī est haec laudābilis cōnsuētūdō.

Est omnīnō, sed nōn adeō, ut prae eā meliōra et magis Chrīstiāna officia neglegī dēbeant.

Rēctē putās, nam et ipse saepe stultam mulierculārum pietātem rīsī, quae suffīgendīs etiam cotīdiē cereīs trīgintā sex adeō sibi placent, ut per hoc caelum sē dēmerērī crēdant, quantumvīs fortiter in platēīs pauperēs ēsuriant.