Dialogi Sacri - Dialogus Vicesimus Tertius

Rāchāba, nōs sumus hūc missī ā rēge ut abdūcāmus hominēs eōs quī dīvertērunt ad tē; vēnērunt enim grātiā explōrandae tōtīus regiōnis. Proinde vidē ut eōs prōdūcās nōbīs.

Ad mē quidem vēnērunt hominēs quīdam, quī cuiātēs sint mē latet. Cum vespere clauderētur porta, exiērunt, nec sciō quō sē recēperint. Sī volētis cōnsequī vēlōciter, assequēminī. Salva rēs est, abiērunt. Nunc adeō hospitēs, quōs occuluī in tēctō sub fascibus līnī, ut eōs servem beneficiō meō. Heus, heus, hospitēs, dormītis?

Nōndum.

Attendite quae dīcam. Nōn ignōrō Iōvam dedisse vōbīs hanc terram, nōsque omnēs incolās huius terrae, perculsōs vestrī terrōre, abiēcisse animōs. Nīmīrum audīvimus ut excitāverit Iōva mare rubrum, quō vōbīs pateret iter abeuntibus ex Aegyptō, utque tractāverītis duōs rēgēs Amorraeōrum, quī trāns Iordānem habitant: Sehōnem dīcō, et Oggum, quōs dēlēvistis funditus. Quae rēs ubi audīta est, concidimus animīs, nec iam quisquam est quī audeat vel muttīre in vōs, proptereā quod Iōva Deus vester, Deus est tam suprā in caelō quam īnfrā in terrā. Quōcircā iūrāte nunc mihi per Iōvam, sī ego vōs dēmerita fuerō meō beneficiō, vōs quoque parem grātiam relātūrōs domuī meae paternae; et mihi date certum signum, quō cōnsulētis salūtī meī patris et mātris, et frātrum et sorōrum et omnium quae habent; asserētisque vītam nostram ā morte.

Fidem damus: nec recūsāmus mortem (modo nē indicētis nōs) cum Iōva trādiderit nōbīs hanc regiōnem, nī vōs bonā fide cōnservāverimus.

Ergō hāc lēge dēmittam vōs per fūnem, per hanc fenestram quae prōspicit rūs. Rēctē est, ēvāsistis. Nunc contendite in montēs, nē incīdātis in eōs quī vōs persequuntur, et ibi dum redeunt latētōte trīduum, post itūrī.

Attende dīligenter quae dīcēmus. Cum ingressī fuerimus hōs fīnēs, tū appendēs fūniculum istum rubrum dē hāc fenestrā per quam nōs dēmīsistī, convocābisque ad tē tōtam vestram familiam. Quod sī quis ē domō tuā forās exierit, suō id perīculō fēcerit, nōs aberimus ā culpā. Quae vērō erunt apud tē, ea sī quis attigerit, nōs praestābimus damnum. Quod sī hanc rem palam fēcerīs, erimus līberī ā iūreiūrandō quō tū nōs obstrīnxistī.

Placet condiciō. Valēte.

Et tū.