Progymnasmata Latinitatis - Prōgymnasma Quadrāgēsimum Nōnum

Quō tandem rēs ēvādet? Quamobrem nōn dēsinīs tū novissimē hūc tē cōnferre?

Nōn audīvī campanae pulsum.

Ego tibi nōlam ad aurem alligandam, eamque pulsandam cūrābō sub hōram septimam ante merīdiem, et sub prīmam post merīdiem, sī quidem ita obsurduistī. Quid autem est, quod istum quadrimum frāterculum tuum numquam addūcis tēcum, nisi cum reddere praescrīpta nescīs, aut tardius venīs?

Māter illum saepius nōn dīmittit.

Māter nōn dīmittit? Quāre tunc dīmittit, cum, ut dīxī, ultimus et imparātus adēs?

Nesciō.

Ō puerum versūtum: at ego haud nesciō. Ēhō dīc mihi, mandatne tibi māter, ut trahās tēcum pūsiōnem istum?

Aliquandō.

Mandāvitne hodiē?

Nōn.

Cūr ergō hodiē dūcis?

Ipsemet dūcī voluit.

Postquam tū scīlicet voluistī. Respondē amplius. Numquid ego tē umquam percussī, quandō frātre istō parvulō comitātus vēnistī, et sērō intrāstī?

Numquam.

Quāre?

Fortassis propter vōciferātiōnēs, et ēiulātūs quibus paene dīrumpitur, cum mē flentem, solventemque ligulās ad plāgās accipiendās intuētur.

Itane? Haec, haec, nōn alia ratiō est cūr dūcās tēcum: nempe ut prō tuō capite clāmet ipse īnsolentissimē, ⁽¹⁾ ex sympathīā vidēlicet, et ego eius, sī minus tuī, mīserātiōne commōtus, cruciātum tibi remittam. Nōnne etiam idipsum ut faceret tū docuistī?

Nōn docuī.

Habēs pium et ūtilem frāterculum, quī tē totiēs perditum conclāmātumque servāvit. Ō calliditātem. Iam ēdīcō tibi, sī in posterum nōn adfueris in gymnasiō citius, poenās dēpendēs, seu addūxeris frātrem, seu nōn addūxeris. Quod sī ille clāmitāre nōn cessāverit, eum ūnā tēcum flagrīs fervēre faciam.

Ad hōrae ipsum articulum aderō.