Progymnasmata Latinitatis - Prōgymnasma Quīnquāgēsimum Quīntum
Pecūnia Ūtiliter Collocāta
Persōnae:
Wolfgangus, Sēbaldus
Wolfgangus, Sēbaldus
Sēbaldus
Quō signō, quōve indiciō istuc?
Wolfgangus
Istō recentissimō tuō, et tam splendidō (3)amictū: quamquam et aliās nōn mē latet, quam tē in sinū et complexū
semper habeant.
Sēbaldus
Usque adeōne tē in admīrātiōnem trādūcit iste ōrnātus meus?
Wolfgangus
Sānē quidem: potest hoc domus vestra: dīvitiīs affluit. Hem zōnulam pulcherrimam ex holō sēricō, bullīs
nitentem argenteīs, ē quā ut bella bellē dependet crūmēna? Sīquid pecūniārum custōdit, optem illam mihi: sī
nōn, haud cupiam.
Sēbaldus
Est intus pecūnia, et tanta, quantam tū vix crēdās.
Wolfgangus
Quanta ergō?
Sēbaldus
Corōnātī duo.
Wolfgangus
Suprā fidem est.
Sēbaldus
At ego faxō ut aliter praedicēs, nam rēs loquētur ipsa. Ēn.
Wolfgangus
Quis dedit?
Sēbaldus
D. Nīcolāus mōre patriō in meam patellam cum cingulō, et pusillō istōc marsūpiō imposuit.
Wolfgangus
Ita in mē līberālis haud fuit. Quid āctūrus? In quō cōnsūmptūrus tam grandem pecūniam?
Sēbaldus
Emptūrus quod animō meō collibuerit.
Wolfgangus
Quid collibebit?
Sēbaldus
Quod erit meō iūdiciō vīsendum.
Wolfgangus
Quid autem illud?
Sēbaldus
Quid tibi arrīdēret inprīmīs?
Wolfgangus
Plūmulās ēlēgantiusculās emerem prīmō locō, quās pīleolō assuērem: deinde pugiunculum: deinde ēnsiculum,
atque etiam speculum.
Sēbaldus
Quās tū mihi ineptiās? Mercābor libellōs inaurātōs, et (4)strēnam praetereā īnsignem, quam annō hōc
undēnōnāgēsimō ineunī Praeceptōrī offeram. Nihil possum parāre melius, nec quod prūdentēs magis approbent.
(1) in amōribus: Qua ex re magnam voluptatem ac delectationem percipimus, eam et amorem et amores latini appellant: etiam plurali numero, inquam, in honestis rebus utuntur, quod rudiores nesciunt: et eadem notione delicias vocant. Cicer. 1. de Divinat. Quid amores et deliciae tuae Roscius? In epist. ad famil. in amoribus mihi est: Et, Deliciae vero tuae Aesopus. ad Att. lib.2. epist.19. Pompeius nostri amores, quod mihi summo dolori est, ipse se afflixit, et lib. 6. Dionysius (Ciceronum puerorum magister ) mihi quidem in amoribus est.
(2) oculissimus: Sensum oculorum supra omnes diligimus: surdus certe quam caecus esse mallet unusquisque nostrum. Itaque Plaut. Curcul. Hominem oculissimum dixit, pro aeque charo, ut sunt oculi, seu pro charissimo. Ibidem oculissimum ostium hyperbole quadam. Catull. Nec te plus oculis meis amarem. Idem. Eripere ei noli multo quod charius illi Est oculis, si quid charius est oculis.
(3) amictū: Cultum corporis, ipsumque vestitumhac voce frequenter auctores indicant. Cic. 1. Off. Statuas videmus, ornatu fere militari. Plaut. Amphit. Nunc ne hunc ornatum vos meum admiremini.
(4) strēnam praetereā īnsignem: Strenarum origo, quibus felicem ominamur annum, ipsius auspicio et initio, a Tatio Rege manasse dicitur, qui primum Romuli hostis, deinde collega in regno Romano fuit. Vide Turneb. lib. 10. cap. 26.