Paedalogia - Dialogus Ūndētrīgēsimus

Salvē, Antōnī.

Et tū, mī Mārcelle.

Quid est, quod ita discurris? Quem quaeris?

Quaerō, quī mēcum rūs eat mihique in ēmendīcandīs ex mōre ovis sit socius.

At haec cōnsuētūdō prāva est et indigna eō, quī sē līberālibus studiīs addīxerit. Quid enim servīlius quam decem ōvōrum grātia agrestium caulās ōstiātim obambulāre atque interim domī lēctiōnum iactūram facere?

Sed unde famem pellam, sī nōn cibōs undecumque conquīrere licet?

Hīc in urbe quantum nātūrae satis est nancīscī potes; nam quōrum beneficiō tōtīus annī vīctum conquīris, eōrundem benignitāte et paucōs diēs trānsigere possēs.

Frūstrā tē appellō; sevērior es, quam ut tēcum rem habēre velim. Ipsā es sapientiā.

Age, age, ut lubet.