Paedalogia - Dialogus Trīcēsimus Quīntus

Ut nihil est usque ex omnī parte fēlīx!

Quid stomachāris tēcum, mī Cornēlī?

Nōn iūre stomachor, quī mē tot malīs in hōc immundō mundō obnoxium experior?

Quid est, dē quō praeter cēterōs adeō querī possīs, nisi forte paupertātem in iūs vocās?

Quasi hoc sōlum sit malum, etiamsī gravissimum; vidēs et, opīnor, sentīs, ut nihil nōn sit adversum. Hībernīs temporibus frīgore concutimur; nunc aestus et canīculae rabiēs nōs excruciat. Interdiū quidem ob annōnae cāritātem et nostram paupertātem famē ac sitī labōrāmus; ut taceam interim nusquam nōn culicēs et muscās nōbīs obvolantēs et corpusculum exsūgentēs; nocte vērō cum cīmicibus ac pūlicibus bellum gerimus. Ad haec miserōs exterrent iam fulgura, iam fulmina, iam tonitrua. Mox et autumnus sexcenta morbōrum genera effundet, nōnnunquam morbōrum omnium pestilentissimum pestem. Adde, quod huius temporis occāsiōne plērīque nostrī ōrdinis, dum stultī frīgidā lavāre volunt, in rapidīs et profundīs flūminibus capitis iactūram faciunt.

At tū nātūrae parum grātus incommoda quidem, quae sēcum adferunt aestīvī mēnsēs, accūrātē recēnsēs, commodā vērō, quae simul praestat, praeteris.

Quae ea sunt, quaesō?

Rogās? Prīmum nec igne nec vestibus admodum est opus, deinde tempus hoc tot frūgum genera dōnat: silīginem, trīticum, hordeum, tot legūmina, fabās, pīsa, viciās, tot pōma, pira, prūna, mespila, nucēs, iūglandēs, avellānās, castaneās mollēs, racēmōs, super omnia vērō dulcissimum mustum. An haec parva tibi videntur aestātis et autumnī mūnera? Vidēris mihi ex eōrum esse grege, dē quibus Seneca ēleganter dīxit: Nēmō beneficia in calendārium scrībit. Postrēmō cōgitandum semper est sīc placuisse nātūrae conditōrī Deō, ut in hōc mundō nihil sit hominibus omnī ex parte beātum, quō vidēlicet ex hīs mundī perturbātiōnibus ad aliam patriam aspīrēmus.