Paedalogia - Dialogus Secundus

Nōn tū hodiē tuum nātālem celebrās atque nōs tuōs sodālēs convīviō excipis? An ignōrās hunc diem dīvō Michaēlī, cuius tū nōmen refers, esse sacrum?

Sciō equidem; quid autem facerem, quandō nē obolum quidem habeō, quō pānem emere queam, nēdum convīvia agitārem?

Nōn hīs nūndinīs ā parentibus tibi nummī sunt missī?

Sunt utique, sed ante nūndinārum exitum ē mercātōre, quī litterās modo dedit, extorquēre possum nihil; ait enim sibi in tantō hominum strepitū ōtium ad numerandās pecūniās nōn esse; aliōquī nōn modo nātālem meum convīviō exciperem, sed et geniō bonō, quem angelum dīcimus, pecūliārī aliquā hilaritāte grātificārer.

Itaque Terentiānō illō satis excūsātī sumus: 'Ut quīmus' aiunt, quandō 'ut volumus' nōn licet.