Paedalogia - Dialogus Quartus

Quis es, quī trepidē adeō pulsās ōstium? Ēn Petre, tūn' pulsāstī?

Pulsāvī.

Sed quā grātiā hūc intrōmittī postulās? Nōn ut magistrum conveniās?

Maxime, sī est intus: habeō, quod cum eō agam ipse.

Est intus; sed manē paulisper, dum hūc tibi renūntiō, an hōc temporis articulō eī tē audīre vacet. -- Here, scholasticus quispiam foris exspectat, quī, sī nōn sit molestum, cupit tē dē rē quāpiam convenīre.

Quīn hūc adest?

Iam, iam aderit.

Salvē, praeceptor optimē. Āvocor hinc in patriam sēriīs parentum meōrum litterīs, et, sī nōn āvocārer, ipsa tamen āeris egestās et item nūditās domum abigere mē possent. Itaque grātiās agō tibi immortālēs, observantissimē praeceptor, quod mē prīmum in tuam disciplīnam hūmānissimē recipere dignātus es, deinde ex quō tuae scholae fuī sectātor et fidēliter et accūrātē tam litterīs bonīs quam rēctīs mōribus expolīre studuistī. Porrō quia, ut dīxī, nōn amplius hīc morārī licet, quam possum amanter ōrō, ut quā hūmānitāte mē hāctenus tractāstī, eādem et migrandī potestātem concēdās. Etenim, sī modo id pāce fīet tuā, crās prīmā lūce iter sumus ingressūrī.

Sī quid fēcī, quod grātum sit, adulēscēns studiōsē, hoc tōtum nōn mihi, sed praeceptōris officiō ferēs acceptum. Cēterum, quandō tē hinc parentum litterīs āvocārī dīcis, abī mē permittente bonīs avibus, quōcumque tē vel parentēs vocant vel rēctius forsan cōnsilium hortātur.

Sed illāc quā iter sum factūrus, amīcōsne aliquōs habēs, quōs litterīs salūtāre cupiās? Quandōquidem ipse perferendī onus in mē lubēns recipiō.

Nōn admodum; et ut maximē habērem, tot tamen aliīs negōtiīs in praesentiā districtō scrībere nōn vacāret. Quārē tū, quod ad litterās attinet, sēcūrus iter dēstinātum, quandō lubet, capesse.

Bene valē.