Paedalogia - Dialogus Duodecimus

Nūptiās hodiē futūrās aiunt, Albīne, tū quippiam eā dē rē audīstī?

Audīvī.

Danda est opera, ut et nōs ē nūptiālibus cibīs aliquid acquīrāmus.

Quod ad cibum attinet, hodiē nihil moror: heri enim mihi prōspexī, unde hunc diem commodē liceat trānsigere; sed quod ā prandiō saltātiōnem in theātrō spectāre nōn possum, hōc vērō est, quod mē male habet.

At quid vetat, quō minus spectēs?

Ignōrās forsan in hunc diem nōbīs piī cuiuspiam beneficiō balneās grātuītō condictās; ā quibus abesse saltātiōnis spectandae studiō an tū putās fore cōnsultum?

Vidē: nisi submonuissēs, ēgregiē fuissem oblītus, neque vēnisset in mentem vīscerātiōnis, quae et ipsa in hodiernum diem est cōnstitūta. Valeant nūptiae cum spōnsō ac spōnsā; nōs quae propius ad nōs pertinent cūrēmus.