Paedalogia - Dialogus Decimus Quārtus
Dē signō tintinnābulōrum dēque immodicō somnō.
Persōnae
Servius, Sulpicius
Servius, Sulpicius
Servius
Quīn surgis, Sulpicī? Iam tintinnābula ultimum dīlūculāris sacrificiī
signum dedērunt, et nōn ignōrās, quantā hominum frequentiā hoc sacrum
peragātur, ut flāgitium plānē sit nōs in tempore nōn adesse.
Sulpicius
Iamiam surgam, tametsī caput adhūc sopōrē grave sentiō ; utinam licēret ad
satietātem usque dormīre ! Imitārer certē hodiē Horātiānōs illōs iuvenēs,
quibus pulchrum vidētur in mediōs dormīre diēs.
Servius
At ego tē diūtius nōn opperior, nē haec mora mihi plāgās lucrīfaciat. Ego
hinc abeō ; tū, quandō lubet, sequere aut tuō perīculō dormī.
Sulpicius
Iamiam tē comitābor; nē festīnā tantopere.
Servius
Nihil moror: nunc nōn est nūgandī locus ; ā prandiō vērō, ubi prō mōre
nōbīs ā studiīs remissiō data fuerit, nūgābimur.