Paedalogia - Dialogus Decimus

Quem aiunt hodiē apud populum in templō nostrō contiōnātūrum, mī Laurentī?

Audiō quempiam ē monachīs in suggestum prōditūrum.

Mīror nōn īnsignem aliquem theologum eī negōtiō adhibērī, maximē cum ingēns hominum turba hodiē in hanc aedem cōnfluat, proptereā quod sacrificus quīdam nūper in sacerdōtum ōrdinem assūmptus prīmum sacra faciet.

Et mihi mīrum vidētur, quamquam, quod ad mē attinet, vellem contiō quam brevissima habērētur. Etenim iam nunc vehementer ēsuriō bīduānō iam paene ieiūniō mācerātus. Nam hīs diēbus, quibus ā carnibus abstinētur, nunquam abeō rēctē saturātus.

Duās adhūc hōrās edendī aviditās tibi est reprimenda, siquidem praeter contiōnem, quae hōram poscit, scīs quantum temporis in summō sacrificiō choraula sibi sūmat, quam etiam paene superant hae nostrae cantiōnēs suprā modum prōlixae.

Male sit istīs, quī hārum rērum nōbīs sunt auctōrēs! Ipse certē statim, ubi perāctum fuerit sacrum, ad dīvitum ōstia citātō adeō cursū contendam, ut sī nōn in prīmīs, secundīs saltem et tertiīs stipem accipiam.

Sed mē vix antevertēs.

Rēs ipsa indicābit.