Praetextata Latine Loquendi Ratio - Colloquium Vīcēsimum Quīntum

Quō tē fers Iacōbe tam praemātūrē? Quō rūrsum praecipitās? Quō tam praefestīnus ruis? Quō tam praemātūrus abīs? Quō tibi tam praepropera abitiō? Quō tam praeceps īs? Cūr aedem sacram adīre praecipitās? Cūr tempus ad serōtīnum dīvae virginis sacrum accēdendī praecipis? Cūr nōn persequeris studium? Cūr nōn pergis inhaerēre chartīs? Cūr nōn persevērās legendīs operam dare librīs? Quae mōbilitās animī tuīs tē librīs ante tempus avellit? Cūr nōn permanēs in studiō? Cūr nōn studendī officiō manēs? Quid dēseris mūtōs magistrōs? Quī fit cūr interrumpās, cūr intermittās studium? Quīn continuās studium? Quidnam ā librīs avocāris? Quīn continenter studēs? Cūr nōn permanēs in continentī studiō? Cūr nōn librīs assidēre pergis? Cūr mātūrius aequō, cūr temporius quam pār sit, accelerās gradum ad templum? Nōndum enim tempus est sacrum serōtīnum virgineae mātris adeundī. Praemātūrum est, praepropērum est, sī iam nunc aedem sacram adeās. Necdum est tempus ad hymnōs serōtīnōs deiparae mātris adīre. Nōndum sīgnō datō ad vesperōs hymnōs māternae virginī dēcantandōs vocāmur. Necdum est datum sīgnum accēdendī templum ad laudēs virgineās. Nōndum hōra vocat, neque dum postulat tempus, ut vespertīnīs grātulātiōnibus Chrīstiparae virginī faciendīs interesse festīnēs. Nōn est nisi medium quīntae hōrae audītum. Campāna nōn sonuit nisi medium quīntae. Nōndum sacrī lebētēs nisi medium quīntae reddidērunt. Nōndum templārēs lebētēs nisi dīmidiātam quīntam locūtī sunt. Necdum hōroscopā aera nisi quīntae medium cecinērunt. Hōrologium necdum nisi dīmidiātae quīntae sīgnum dedit. Vidē gnōmōna, is nōn nisi medium quīntae mōnstrābit.

Nōn sum id nescius. At nescīs, quō sim fūnctūrus mūnere?

Quō nam?

Est mihi verrendum lūdī nostrī solum. Nescīs mē vōbīs nunc iam esse ā scōpīs? Nescīs id esse meārum partium, ut prōcūrem, quō niteat tōtīus domūs pāvīmentum? Nescīs, quid sit meī mūneris? Opera mihi danda est verrendō pāvīmentō.

Nesciēbam. Diī coepta secundent.

Ex animō cupiō, mea omnia semper prosperent superī. Abiit. bene quidem precātus, at nihil opitulātus. Maluissem, suam mihi nāvāsset operam, quam dīvīnam modo precātus esset opem. Quid iuvat bene precārī, quandō quod precāris, ipse praestāre quidem commodē possīs, at nōlīs? Huiusmodī precātōrēs nōn magnī faciō. Videō quid sit, mihi sōlī danda est haec opera, nisi ille, quī hūc vidētur affectāre viam nesciō quō itūrus, operam mūtuam det, atque mihi hunc labōrem adiuvet. Nisi suam offerat operam ultrō, animum eius ipse attentābō, et ad mūtuam sollicitābō operam, perīculum ita factūrus quid nōmine meō factūrus esset, sī māior necessitās urgēret.