Praetextata Latine Loquendi Ratio - Colloquium Sextum

Venī agedum Regnere, dēscendāmus pariter in glaciātam lacūnam, et labāmur per glaciem: lubricum agitēmus cursum: lubricō nōs cursū exerceāmus: levibus et lubricitantibus pedibus summam glaciem perlabāmur: lubricīs pedibus volītēmus: lubricum glaciēī pervolītēmus, lubricum lūdāmus: lubricō mōtū per glaciātum aequor labāmur: pedibus lubricē mōtīs trānemus glaciem.

Numquam tam blandē loqueris, ut mē illiciās eō. Nūllīs mē invītāmentīs, nūllīs blandiciīs, nūllīs verbōrum lēnocinīīs, nūllīs dēnique illecebris eō perlectābis. Numquam mihi persuādēbis ut eō mē recipiam, nē sī persuāseris quidem. Nēmō mihi fuerit author, ut eō mē cōnferam, praesertim unde plūs incommodi quam commodī referam. Nam sī ceciderō, quod facillimum est in lubricō, forsān aut brāchia luxāverō, aut īlia rūperō, aut tībiās frēgerō, aut coxās afflīxerō, aut cerebrum dēminuerō, aut occiput attrīverō, aut dēnique fronte vel līvidā, vel sauciā, et nāribus sanguine fluitantibus domum redierō. ut nihil hōrum malōrum ēveniat, equidem assentior Iūdaeīs: pedibus eō in sententiam Iūdaeōrum, quī vulgō dīcuntur (nesciō an vērum sit) nūllō sē pactō glaciēī crēdere, quod dictitent eam nūllīs lapidibus suffundātam, nūllīs palātiōnibus sī stūcātam, nūllīs trabibus sustentātam, nūllīs columnīs suffultam nec columnātam. Quis glaciem nūllō tibīcine fultam, praesertim nōn sat diūturnō gelicidiō indūrātam, nec fīrmō solō stabilem percurrat? Quid sī nostrīs oneribus fātīscēns subsīdat, et nostra vestīgia frustrētur?

Quid sī coelum ruat? Cervīnus vir es. Quid autem tē virum nuncupem, cum animum gerās plūs quam muliebrem? Vel muscās praetervolītantēs, crēdō, metuās. Glaciēs tam firma est, ut vel decem plaustra, quantīvīs oneris, cum dēnīs iūnctīs equīs sustineat.

Quid istud? quandō ita vīs, Ī prae, sequar. Vērum sī mē in discrīmen aliquod illēxeris, id tibi perpetuus, dum quidem vīxerō, imputābō: dē eō semper tēcum expostulābō: ēius malī tē mihi fuisse caput semper querar. Audī, audī, praedīxeram nē, crepitat vix ā nōbīs pressum vestīgiīs duodēnīs, et minatur rumpī: perīclitātur rīmās agere et fīndī atque subsīdere. Nōn habet Atlantem ūllum sibi succollāntem. Egō procul hinc fugiō.

Nihil metuenda timēs. Pānicum cāsum timēs.

Quandō incīdissem, sēra esset cautiō. Melius est, Prōmētheā quam Epimētheā agam.

Sī recūsās hīc cōnsistere, et mēcum lūdere, domum abitō et ciniflōnem agitō. Bardus es bliteus, blennus, et nihil nisi cinerārius. Equidem nihil metuō.

Utinam redeās domum madentibus, et largō fluviō manantibus nātibus. Id vel aureō mercer.

Unde tibi aureus? loquere tū dē obolīs, terunciīs et assibus: quae tibi sunt parātū faciliōrēs quam aureī: quōrum tibi cōpia māior quam aureōrum.

Abeō, nē īrārum exaestuet undīs, et mē saevīs convīciīs prōtelet. Valē Petre.

Valē timidior dāmā Regnere.