Latinum Ideoma - Colloquium Tertium

Quis mē scholāris est hodiē īnfēlīx magis? Quidquid globulōrum prīdiē lucrātus sum, id tōtum ūnā fermē hōrā āmīsī, prōh pudor est! Sed tū, percāre, frāter fer mihi opem.

Quid optās ex mē?

Sex mihi dumtaxat dā globulōs. Nam illīs cōnfīdō mē quōs perdidī omnēs dēnuō esse lucrātūrum.

Et mē globulī aequē ac tē nunc dēficiunt.

Sīs mihi auxiliō, sī potes, tē iterum rogō.

Nihil praesidiī abs mē habēre potes, frāter.

Mē miserum et īnfortūnātum hodiē hominem! Concēdam ergō domum. Sitiō enim nimium.

Et mihi faucēs ārent prae sitī. Edere tamen mavelim quam bibere.

Sequēre igitur mē, germāne, et quod edāmus et bibāmus offendēmus procul dubiō.

Ipse sequar, sed mihi in mentem venit quod baccalārius sērō vetuit nē quis dē coemētēriō abscesserit. Mōs sibi gerātur oportet. Ipse nōstī quod nēminī parcit. Incommodī sī quid tibi inde ēvēnerit, id nōn erit culpā meā.

Probe quidem id nārrās. Adībō eum. Sed ubi eum conveniam nescius sum.

In scholīs ipsum reperiēs. Ēn foris crepuit. Nīl ambigō quīn exit forās.

Ībō et vīsam sed certē ipsus est. Tū hīc praestōlāre.

Praestōlābor, sed meī etiam ut meminerīs tē rogō.

Cōnsēnsū vestrō domum cum frātre ut ambulem vōs magnopere quaesō.

Manē, fugitīve, manē! Nōn sinam vōs abīre, data est vōbīs lībertās lūdendī nōn ut ad patrium vōs larem cōnferātis, vērum hīc inter lūdendum latīnā verba loquerēminī.

Latīna semper fāmur.

Quid reī est quod domum īre properātis?

Sitīmus admodum.

Nōn crēdō in vōbīs tam magnam esse sitim quīn ad pulsum usque vesperārum abstineātis.

Nōn queō certē mē temperāre.

Quid tibi dīxerim audīstīn’? Manē!

Ehei! Favēte nōbīs, cārissime baccalārie, favēte, vōs etiam atque etiam rogō.

Īte, sed hīs lēgibus ut dum sitim dēposueritis continuō revertāminī.

Revertēmur ōcius.

Obtinuistī veniam abeundī?

Difficulter licet, obtinuī tamen hōc pactō ut repetāmus scholās quam prīmum.

Currāmus hinc properē ut domī aliquantisper remorēmur.

Fīat! Vērum ipse ēsuriō avidē!

Tanta in mē famēs est ut intestīna mihi dūdum immurmurent. Metuō nōs nihil cibī esse inventūrōs.

Spērō nec cibum neque pōtum nōbīs dēfutūrum. Māter saltem domī sit!

Quid sī abiisset aliōrsum?

Soror Anna clāvem habet ad penum et cellam vīnāriam.

Nec germānam domī esse cēnseō, nam būbulam carnem ēmptūra ut ad cēnam torreātur, ad macellum forsitan īvit.

Male mē sōlāris, frāter. Ēsto omnēs abiērunt. Pāne et cāseō contentus erō. Armārium cultellō aperiam: tenuis item pōtus nōn dēerit. Sed apertās nostrās edēs cōnspicor. Domī certē sunt. Quid cessāmus currere? Eccam sorōrem in līmine parvulam. Properā modo!

Videor mihi vidēre genetrīcem nostram.

Optimē est. Arbitror prō vōtō nostrō respōnsūra esse omnia.

Faxit Deus.