Colloquia Scholastica - Liber Secundus - Colloquium Tricesimum Septimum

Eugē, audīvī sorōrem tuam nūpsisse.

Vērum audīstī.

Quis est marītus eius?

Quīdam cīvis Londinēnsis, honestīs parentibus prōgenitus.

Estne dīves?

Sīc habētur; sed tamen pater meus haec longē plūris facit: prīmum, quod ille sit bene mōrātus adolēscēns; deinde, quod nōn sōlum doctissimus, sed etiam bonārum līterārum amantissimus; dēnique, quod vērus Deī cultor, et Chrīstiānae religiōnis summus observātor.

Mihi nārrās ēgregiōs adolēscentis titulōs. Ō fēlīcem sorōrem tuam, quae Deī beneficiō tālem virum nacta est!

Fēlīcem sānē nōn abs rē dīxeris, siquidem bonum illud perpetuō sīc agnōscat, ut semper meminerit ex Deī bonitāte prōfectum esse, ob idque immortālēs agat eīdem grātiās.

Crēdō id factūram.

Ita spērō quidem: sīc enim ā parentibus semper īnstitūta est in doctrīnā Chrīstiānā. Sed mē iam aliō revocant domestica negōtia. Ergō valē, mī Antōnī.

Tū quoque bene valē, suāvissimē Daniēl.

Nunquid vīs?

Ut verbīs meīs dicās salūtem plūrimam tuīs omnibus, praecipuē patrī mātrīque, et ipsī novae nūptae, mēque illī grātulārī faustum illud coniugium.

Ego vērō id faciam, et quidem libentissimē.