Colloquia Scholastica - Liber Secundus - Colloquium Tricesimum Quintum

Salvē, Frīsī.

Tū quoque salvus sīs, Michaēl. Quotā est hōrā?

Mox audiēs sonum sēmihōrae post quīntam.

Bene habet, mātūrē satis aderimus.

Gaudeō mē tibi occurrisse, ut euntēs Latīnē tantisper colloquāmur.

Ea sānē est ūtilis et iūcunda exercitātiō.

Quotiēs incīdō in aliquem ex istīs dissolūtīs nebulōnibus, māllem rhēdārium offendisse. Nōn enim per eōs mihi licet aliquid in viā meditārī, adeō mihi sunt eōrum mōrēs odiōsī.

Nihil mīrum: nam ferē sunt eiusmodī, ut neque loquī velint quidpiam bonī, neque audīre sustineant.

Quid cum illīs agās, quibus nihil est cūrae, nisi ut suās libīdinēs expleant?

Nihil aliud crepant, nisi suās cūpēdiās, et merās compōtātiōnēs in sēcrētīs caupōnulīs.

Etiam nōs irrīdent plēnīs buccīs, quod Latīnē per vīcōs loquāmur. Illud vērō est omnium pessimum, quod nusquam sē patiuntur admonērī.

Quia scīlicet (ut ait Prophēta) ‘Nōn est timor Deī ante oculōs eōrum’.

Sī quid occēperīs amīcē commonēre, statim audiēs, Tacē, cōnciōnātor, obtundis mē. Quod sī dīxerīs, Dēferam tē ad praeceptōrem, aut ad observātōrem: Ōh, egone cūrō? inquiunt: tū nōn audērēs. Nam sī mē accūsārēs, nōn ferēs impūne.

Īmō vērō tē continuō verberābunt, sī locus erit sēmōtus ab arbitrīs.

Profectō, cum quīdam eōrum mē nūper offendisset in quōdam recessū, impēgit mihi in utramque mālam duōs ingentēs colaphōs, et aufūgit continuō.

Quid tū, quaesō, intereā?

Quid istud quaeris? tam istud subitum fit, ut vix hominem aspicere potuerim.

Sed quī tam cito et sēnsim ad scholam pervēnimus?

Sīc ferē cōnfābulantibus ūsū venīre solet.

Age, ingrediāmur sine murmure et strepitū, nē studentēs offendāmus.