Colloquia Scholastica - Liber Secundus - Colloquium Tertium

Dēsinite, ō puerī, garrīre, absente magistrō,
Verba quibus summus laeditur ille Pater.
Dē studiīs potius tractāte et rēbus honestīs:
Discite sermōnēs aptaque verba loquī.
Discite et inter vōs reddenda revolvere saepe:
Doctor enim puerīs semper adesse nequit.
Discite sectārī vestīgia certa bonōrum:
Ōtia vōs fallant blanda, cavēte, precor.
Ēn, ego praemoneō, vōs nē dēlectet abūtī
Tempore, nē tergum verbera dūra premant.
Ecce iterum vōbīs mōrum praedicō magister:
Sī quis erit caesus, nē mihi det vitiō.

Dēsine plūra loquī, nēmō pārēre recūsat:
Est monitor nōbīs optimus ille Pater,
Illīusque Patrīs nātus, cui nōmen Iēsus,
Et quī nōs renovāns Spīritus intus alit.

Quem mihi spērāssem tam respondēre parātum?
Quī; puer Angelicōs mittit ab ōre sonōs?
Ō quam tē memorem, nostrae doctissimē classis!
Nam tibi dīvīnum carmen ab ōre fluit.
Nōn sum tam fēlīx, ut fundam ex tempore versūs:
Sed modo quae dīxī praemeditātus eram.

Sī meditātus erās, quī nunc tam fundis apertē
Castaliōs laticēs? quī furor iste novus?

Nam tua mē tantīs mōvērunt carmina flammīs,
Ut mihi nunc videar posse movēre ferās.

Sed cūr immeritum tantīs mē laudibus effers?
Est tribuenda ūnī glōria summa Deō.
Atque utinam ēloquium nōbīs spatiumque darētur,
Et nostra in laudēs solveret ōra suās.
Sed quia tempus adest ut vōce et mente precēmur,
Idque iubet doctor, dēsinō plūra loquī.