Colloquia Scholastica - Liber Secundus - Colloquium Sextum

At at! ecce nunc captī estis: nōn fatēminī?

Quīdam puer. Certē fatēmur ingenuē: sed nōn dīcēbāmus mala verba. Quaesō tē, mī Nīcolāe, nē velis notāre nōs.

Quid garriēbātis? audīvī nesciō quid dē ientāculō.

Illud est; loquēbāmur dē ientāculō mātūtīnō, quia famulus nōn dederat nōbīs in tempore.

Putō id fuisse; nec certē est valdē magnum mālum, nisi quod sunt ōtiōsa verba.

Sed Latīnē loquēbāmur.

Audīvī; sed nōn erat fābulandī locus. Nam (ut scītis) hoc pusillum temporis ā merendā dēbet vōbīs esse valdē pretiōsum, cum sit dicātum studiō; scīlicet ut sē dīligenter quisque praeparet ad reddenda magistrīs ea quae praescrīpserint: nōnne vērum dīcō?

Certē vērum dīcis; dēbuissēmus legere simul dē Testāmentō quae mox oportēbit reddere: sed ignōsce, precor, suāvissime Nīcolāe: posthāc erimus prūdentiōrēs, et officium nostrum dīligenter faciēmus.

Sī sīc fēcerītis, Praeceptor vōs amābit, tanquam minūta sua intestīna. Nōnne vidētis quemadmodum dīligit bonōs puerōs et studiōsōs? nec amat sōlum, sed etiam laudat et praemiolīs afficit.

Ista scīmus, et quotīdiē experīmur.

Ergō mementōte, et prōmissa facite.

Tacēbis igitur hanc culpam?

Tacēbō; sed eā lēge, ut caveātīs recīdere.

Cavēbimus, Chrīstō favente.