Colloquia Scholastica - Liber Secundus - Colloquium Sexagesimum Quintum

Nōn meministī praeceptōrem, tam saepe monēre nōs dē fugiendīs prāvīs sodālibus?

Ego vērō probē meminī.

Tamen alicubi satis negligenter ūteris eius monitīs.

In quō videor tibi ea negligere?

Dīcam tibi, modo attentē audiās.

Dīc, obserō; audiam attentissimē.

Nunquam vīs cavēre ab illō impostōre?

Cūr caveam?

Nē illīus contāgiōne dēprāvēris; nōstī enim esse pessimum.

Atquī nōn sponte sequor; ad mē accurrit undique.

Nīmīrum quia nōvit tē habēre quod dēs, et dare libenter ac saepe.

Quid igitur mihi faciendum suādēs?

Dīc semel et sēriō, et quasi animō īrātō, Quid vīs, amīce? cūr mē ubīque sequeris? omnēs clāmitant tē esse pessimum, adeō sodālēs tuī esse nōlunt. proinde omitte mē posthāc, quaesō, nē tuā causā virgīs palam caedar.

Quid sī velit aliquid contrā respondēre?

Abrumpe illī sermōnem, tēque recipe celeriter,

Agō tibi grātiās, quod mē tam fidēliter monuerīs.