Colloquia Scholastica - Liber Quartus - Colloquium Vicesimum Quartum

Dēmīror tuam negligentiam.

Quā in rē tandem?

Quod tē nōn cūrās dīligentius.

Ego vērō mē cūrō fortasse nimis. Satis edō, bibō, dormiō; quae est Deī ergā mē benignitās; praetereā pectō capillum, lavō manūs, faciem, dentēs, oculōs, et haec māne praecipuē; quīnetiam, cum tempus postulat, corpus exerceō, relaxō animum, et lūdō cum caeterīs. Quid vīs amplius?

Mittāmus ista; nōn ea sunt, quae in tē reprehendō.

Quid igitur?

Circumspice vestīmenta tua, ā calce ad verticem nihil integrum inveniēs; omnia sunt lacerāta et obsolēta. Ista profectō nēquāquam vestrum genus decent; sī saltem cūrārēs vestītum tuum sarciendum, aut quōquō modo īnstaurandum.

Loquēris tū quidem quae libet; quod sī parentēs habērēs tam procul remōtōs, fortasse nōn essēs ēlegantior. Sī mihi pecūnia suppeteret, nōn paterer mē usque adeō pannōsum esse.

Nec ideō tamen carēs negligentiā. Cūr enim nōn petis alicunde mūtuō?

Unde peterem?

Sī nōn alicunde, certē ā praeceptōre possēs.

Quid sī dare nōllet?

Nēminī dēnegat ex discipulīs domesticīs, siquidem videt opus esse.

Id ego nōn ignōrō; sed sum verēcundior quam ut audeam ex eō petere.

Āh! rūsticus est iste pudor.

Mālō tamen verēcundus esse, quam impudēns.

Verēcundia (ut dīxit quīdam) est bonum in adolēscente signum; sed ubīque adhibenda est mediocritās.

Ego eō sum ingeniō, ut semper vereor offendere quempiam.

Ingenium laudō; sed est modus in rēbus. Nam ille offendendī metus habēre locum dēbet in rēbus turpibus, aut certē indecoris; hīc vērō nihil tāle videō. Est ūsitātum in hominum societāte, ut aliī aliōrum opera indigeant. Quis igitur mihi vitiō dabit, sī quid ab amīcīs aut commodātō petam aut mūtuō?

Nēmō reprehendet, nisi forte rēbus eiusmodī abūtī velīs.

Tū vērō (quantum ego tē nōvī) abūtī nōllēs.

Apage istum absum!

Quid ergō iam obstat, quō minus petās, praesertim ab homine facillimō, tuīque (ut appāret) amantissimō?

Age, petam; sed per epistolium, quod ut reddās, tibi dabō.

Reddam profectō libentissimē, tēque illī commendābō dīligenter.

Equidem nōn parvam tibi grātiam habeō, quod mē tantī fēcerīs, ut ad hanc fīdūciam **hortārēre.

Nunc restat, ut scrībās quod dīcis epistolium, reliqua mihi committās.

Bene vertat Deus quod coepimus.

Nē dubitēs; rēs prōsperē succēdet.