Colloquia Scholastica - Liber Quartus - Colloquium Decimum Tertium

Adfuistī mātūtīnae praecātiōnī?

Adfuī: tū vērō ubi erās?

Īveram ad patrem in caupōnam.

Quid eō?

Heri vesperī iusserat, ut sē convenīrem bene māne.

Quī ausus es tam māne prōdīre, idque incōnsultō praeceptōre?

Iam heri veniam impetrāram, antequam īrētur cubitum. Sed dīc mihi, quid ille ā precātiōne palam admonuit?

‘Audīvī (inquit) esse inter vōs, quī saepenumerō Anglicē fābulentur, et nēmō intereā vestrum mihi quicquam indicat; quod est argūmentum cōnsēnsiōnis omnium in eōdem peccātō.’ Haec fuit accūsātiōnis summa; deinde in eam sententiam multa dīxit, quae meminisse nōn potuī.

Sed quae tandem fuit conclūsiō?

‘Quamobrem (inquit) admoneō vōs, ut alius, alium ad Latīne loquendum cohortēminī dīligenter, et eōrum nōmina, quī pārēre nōluērunt, ad mē quamprīmum dēferātis, ut huic malō remedium adhibeam.’

Nūllum igitur verbum licēbit efferre Anglicum.

Quantum ex verbīs eius colligere potuī, nōn ita rem intelligit. Nōn enim (ut scīs) usque adeō est sevērus exāctor, ut statim pūniat, sī cui verbum aliquod inter colloquendum exciderit.

Aliquotiēs (ut meminī) palam dīxit, ēdictum suum ad eōs dēmum pertinēre, quī cum Latīnē sciant, tamen semper latibula quaerunt, ut Anglicē fābulentur, idque dē rēbus ineptissimīs.

Ea est quōrundam pertinācia, ut mālint saepissimē vāpulāre repugnandō praeceptīs honestissimīs, quam laudārī atque etiam dīligī obsequendō.

Meministīn’ audīre ex ipsō praeceptōre, ‘Nītimur in vetitum’?

Meminī, atque adeō est vērissimum: tamen quī doctrīnam Chrīstī libenter amplectuntur, nōn studiō peccant neque malitiā

Istud praestat vērus ille timor Dominī.

Tālēs igitur, quoad licet per nātūrae īnfirmitātem, sēdulō cavēre nītuntur, nē quid scientēs faciant, dīcant, aut cōgitent, quō Deus vel minimum offendātur.

Ergō studeāmus et nōs id ipsum cavēre: studeāmus rēctē vīvere, et Deī nostrī pārēre voluntātī; nōn modo nē vāpulēmus, sed magis ut illī optimō Patrī nostrō placeāmus.

Ita fīet, ut vērē sīmus nōn ‘tenebrārum’, sed ‘lūcis fīliī’.

Sed dē hīs aliās plūra: ad disputātiōnēs nōs recipiāmus.

Ecce! vocat signum.