Colloquia Scholastica - Liber Quartus - Colloquium Decimum Quintum

Tantum igitur hodiē ē vīllā revertistī?

Hodiē tantum, idque paulō ante prandium.

Atquī dīxerās tē futūrum illīc modo bīduum.

Ita spērābam fore, et sīc pater prōmittēbat.

Quid igitur obstitit, quō minus redierīs citius?

Māter mē dētinuit, tametsī etiam cum lachrymīs eam obsecrārem ut mē missum faceret.

Sed cūr tē tam diū remorāta est?

Ut sē comitārer in reditū.

Quid vērō agēbās intereā?

Colligēbam frūctūs cum rūsticīs nostrīs.

Quōs frūctūs?

Quasi nōn sint tibi nōtī frūctūs autumnālēs et sērōtinī, pyra, mala, iūglandēs, castaneae.

Ō iūcunda exercitātiō!

Nōn est iūcunda solum, sed etiam frūgifera.

Sed hoc malum, quod interim quīnque aut sex praelēctiōnum frūctūs tibi periit.

Nōn omnīnō periit, spērō: cūrābō prō vīribus, ut aliquā ex parte recuperem.

Quid faciēs?

Dēscrībam quam poterō dīligentissimē.

Quid tum posteā?

Ēdiscam ipsam autōris ōrātiōnem.

Sed sententiam nōn satis intelligēs.

Ipsa mē iuvābit praeceptōris interpretātiō, ut sēnsum magnā ex parte assequar.

Nec tamen id satis erit.

Tū (sī placet) aderis mihi per ōtium, ut cōnferāmus ūnā.

Libenter equidem faciam. Sed nē istud quidem sufficiet.

Nōn habeō quod possim amplius.

Quantō praestitisset vīvam audīre magistrī vōcem!

Multō sānē praestiterat; sed quandō id mihi nōn contigit, nec meā culpā factum est, nihil habeō quod mē accūsem in hāc parte.

Rēctē dīcis; fac igitur habeās animum bonum. Nam quod ego tēcum plūribus verbīs dē hāc rē disputāvī, nōn ideō fēcī, ut vellem tē addūcere in dēspērātiōnem; sed tōtum illud profectum est ex meō in tē amōre singulārī.

Haud mihi dubium istud est; quō fit, ut maiōrem tibi habeam grātiam.

Sed ecce! vocat vōs ad coenam tintinnābulum.

Nūntius opportūnus.