Dialogi Sacri - Dialogus Septimus
Idūmaeus. Gen. 25
Argūmentum: Ēsāus vēndit Iācōbō frātrī praerogātīvam aetātis.
Persōnae:
Ēsāus, Iācōbus
Ēsāus, Iācōbus
Ēsāus
Impertī mihi dē rūfō, dē rūfō istō; nam redeō rūre exanimātus lassitūdine.
Iācōbus
Vēnde mihi in praesentiā praerogātīvam tuae aetātis.
Ēsāus
Ēn ego iam iamque ēmorior, quō mihi istam praerogātīvam?
Iācōbus
Ergō cōnfirmā mihi iam nunc vēnditiōnem iūreiūrandō.
Ēsāus
Cōnfirmō. Quidvīs? Iūrō: addīcō; nihilī faciō iūs istud aetātis prae edūliō.
Sententia
Brevissima voluptās hominēs prīvat perpetuīs bonīs. Idem ūsū veniet impiīs, quī amōre carnālium voluptātum prōdigunt bona caelestia.
Brevissima voluptās hominēs prīvat perpetuīs bonīs. Idem ūsū veniet impiīs, quī amōre carnālium voluptātum prōdigunt bona caelestia.