Dialogi Sacri - Dialogus Quintus

Ego sum peregrīnus et advena inter vōs, Hettaeī. Quārē tribuite mihi possessiōnem sepultūrae inter vestrās, ubi sepeliam Sāram coniugem meam, quae mortua est, ut scītis.

Attende nōs, domine. Tū es quidem prīnceps dīvīnus in nōbīs: tuum est ēligere ē nostrīs sepulcrētīs, ubi inhumēs tuum mortuum. Nēmō nostrum prohibēbit tē suō sepulcrō, quōminus sepeliās in eō.

Agō vōbīs grātiās prō vestrā tantā hūmānitāte ac līberālitāte. Sed sī vōbīs cordī est ut sepeliam meum dēfūnctum et auferam ē cōnspectū meō, concēdite mihi praetereā ut agātis prō mē cum Ephrōne fīliō Sigōris, ut attribuat mihi cavernam duplicem quem habet in extrēmō suī agrī, et attribuat iūstō argentō, in vestrā praesentiā, in ūsum sepulcrī.

Auscultā mihi potius, domine. Ego tibi dōnō et agrum et cavernam agrī, et quidem in praesentiā meōrum populārium. Sepelī tuum mortuum.

Immō tū potius auscultā mihi. Ego solvam tibi pecūniam prō agrō: eam tū accipe ā mē.

Domine, attende. Hic fundus dē quō agitur inter nōs est quadringentīs siclīs argentī, sī vīs sepelīre tantī.

Accipiō tantī, et iam appendam tibi praesentem pecūniam. Vōs Hettaeī, estōte testēs ut Ephron addīcat mihi in possessiōnem quadringentīs hīs siclīs argentī agrum suum duplicī cavernā, quī ager est ē regiōne Mambrae, id est Hebrōnis, ūnā cum ipsā cavernā et omnibus arboribus quae sunt undique in tōtō spatiō eius.

Addīcō.

Testēs erimus.