Dialogi Sacri - Dialogus Decimus Tertius

Quid accidit ut hodiē vultū sītis adeō maestō?

Somniāvimus uterque et carēmus coniectōre.

At habet Deus coniectōrēs. Agite, nārrāte mihi.

Vidēbar mihi in somnīs vidēre ob oculōs vītem, ex quā trēs palmitēs orīrentur, quae deinde quasi germināret, prōdūxit flōrem, unde ūvae plēnae racēmīs mātūrēscēbant. Erat autem mihi in manū pōculum Pharaōnis: itaque cēpī ūvās eāsque in id expressī, deinde trādidī eī in manum.

Haec est interpretātiō. Trēs palmitēs trēs diēs sunt. Hinc ad trīduum Pharaō iubēbit tē prōducī ē carcere restituetque in locum mūneris prīstinum: stābisque eī ad cyathōs, ut ante. Quamobrem ubi adeptus fuerīs hoc tantum bonum, facitō, quaesō, ut meminerīs meī, praestēsque mihi hoc beneficium ut faciās mentiōnem meī apud Pharaōnem, mēque extrahās ex hāc domō. Nam surrēptus sum clam ex terrā Hebraeōrum, neque quicquam fēcī quamobrem compingerer in carcerem.

Rēctē sānē interpretātus es. Sed audī meum quoque somnium. Tria alba canistra erant super capite meō, in quōrum summō inerant Pharaōnis omnis generis cibī pistōriī, quōs inde avēs comedēbant.

Accipe coniectūram. Tria canistra trēs diēs sunt. Abhinc trēs diēs, iussū Pharaōnis, sēcūrī feriēris atque in crucem tollēris, ubi ālitēs vorābunt tuum cadāver.