Dialogi Sacri - Dialogus Alter et Vicesimus

Haec regiō quam Isrāēlītae cēpērunt, caesīs, Iōvā duce, incolīs, regiō est apta pecorī alendō. Nōs autem habēmus pecus. Quod nisi tibi molestum est, Mōsēs, liceat nōbīs possidēre hanc terram, ut nōn trāiiciāmus Iordānem.

Scīlicet frātrēs vestrī ībunt in bellum, vōs hīc manēbitis ōtiōsī? Cūr dēterrētis animōs Isrāēlītārum nē perveniant in regiōnem quam ipsīs Iōva dēdit? Ita nīmīrum fēcēre patrēs vestrī, quandō eōs mīsī ā Cadēbarne speculātum regiōnem. Cum enim pervēnissent ad fluvium Escolam vīdissentque terram, frēgērunt deinde animōs Isrāēlītārum, nē īrent in terram sibi ā Deō datam. Quārē īrātus Deus eōdem diē iūrāvit nūllum eōrum quī ēgressī essent Aegyptum, quī modo accessissent vīgēsimum annum, vīsūrum terram quam ipse prōmīserat Abrāhāmō, Isaacō et Iacobō, eō quod nōn pāruissent sibi, exceptīs Calēbō et Iosuā, quī pāruerant. Ergō īrātus eōs ductāvit ultrō citrōque errantēs per dēserta quadrāgintā annōs, dōnec tandem dēsiit tōtum illud genus hominum quī offenderant Iōvam. Ecce autem vōs extitistis prō patribus vestrīs, quī augeātis numerum nocentum, ut īra Iōvae in Isrāēlītās incrēmentō augeātur. Nam sī dēseritis eōs, ductābit eōs adhūc per dēserta, atque ita perdideritis hunc populum.

Aedificābimus hīc caulās pecudibus nostrīs, et urbēs parvulīs et imbellibus. Nōs vērō in armīs erimus parātī ante Isrāēlītās, dōnec collocāverimus eōs suō locō. Nostrī autem līberī et cētera turba ad bellum inepta manēbunt in urbibus mūrātīs, ut sint tūtī ab incolīs terrae. Nec revertēmur domum quīn prius Isrāēlītae vēnerint suae quisque in hērēditātis possessiōnem. Neque enim cernēmus hērēditātem cum eīs trāns Iordānem, quibus obvēnerit cis Iordānem, orientem versus.

Sī quidem rē praestābitis quod pollicēminī verbīs, armātīque ad bellum, quotquot potestis ferre arma, Iōvā spectante, Iordānem trānsmittētis, nōn reditūrī nisi dēturbātīs ā Iōvā hostibus, terrāque subditā Iōvae imperiō; sī, inquam, ita agētis, reveniētis posteā, pūrgātī et Iōvae et Isrāēlītīs, atque hāc quidem lēge possidētōte terram Iōvā volente. Sīn haec nōn fēcerītis, sīc habētōte vōs peccāre in Iōvam, vestrumque peccātum in vōs recāsūrum.