Dialogi Sacri - Dialogus Alter et Vicesimus

Heus, tū quī hūc trānsīs, ades dum: paucīs tē volō.

Quidnam id est?

Cōnsiste hīc paulisper, dum ēvocō aliquot dē senātōribus cīvitātis quī trānseunt per hanc portam, ut adsint nōbīs in hōc negōtiō: nam sēria rēs est egetque testibus. Heus, vōs senātōrēs, quaesō vōs ut accommodētis hūc nōbīs aliquantisper vestram operam: nōn faciēmus longius.

Adsumus, dīc quid velīs.

Partem fundī quī fuit cognātī nostrī Ēlīmelechī vēnundat Noēmis reversā ex agrō Mōabītārum. Hanc rem vīsum est mihi ut tibi significārem, ut sī ēmptūrus es emās in praesentiā Senātūs nostrī; sīn minus, indicēs mihi. Nēmō est enim cognātus propinquior tē, secundum quem ego sum.

Ego vērō emam.

Sed cum fundum emēs ā Noēmī et ā Rūthā Moabītidē, uxōre dēmortuī, emēs eā condiciōne ut ipsam Rūtham dūcās in mātrimōnium, ut suscitēs nōmen illīus in eius hērēditāte.

Nōn licet mihi hāc lēge emere, nē corrumpam patrimōnium meum. Eme tū, sī vīs, meō locō: mihi quidem emere nōn licet. Atque in huius reī testimōnium accipe calceum meum dē manū meā. Ego quemadmodum exuī mē hōc calceō, ita testor mē cēdere tibi meum iūs in hāc rē.

Vōs senēs et populārēs, hodiē mihi testēs eritis ut ego emam omnia bona Ēlīmelechī et Cīliōnis et Machlōnis ā Noēmī; utque mihi vindicem in mātrimōnium Rūtham Moabītidem, coniugem Machlōnis, ut cōnsulam nōminī dēmortuī in eius hērēditāte, nē eius nōmen tollātur ex eius cōnsanguinitāte et patriā. Vōs hodiē testēs nuncupō.

Testābimur. Faxit Iōva ut mulier ista quae intrātūra est tuam domum tam sit fēcunda quam fuērunt Rāchēl et Līā, quae duae prōle īnstrūxērunt domum Isrāēlīticam; utque ēgregium quid faciās in Ephratā, et tibi nōminis fāmam comparēs Bēthlehēmae fīatque domus tua similis domuī Phāris, quem Iūdās sustulit ex Thamāre, prōgeniē tibi ā Iōvā datā ex puellā.